سلام دوست خوبم

داشتم روی آیه واستعینو بالصبر و الصلاه فکر میکردم.

میخواستم بدونم چقدر توی زندگی من و تو پیاده شده این آیه؟!!!

با خودم گفتم بد نیست بیا م و برای تو هم بگم؛

همه ما تو زندگی مشکلاتی داریم ؛ یعنی اصلا زندگی دنیا بدون رنج و سختی نمیشه، میدونم خودت میدونستی اینو، چون خوب بلدی تدبر کنی تو آیات قرآن، خود خدا فرموده:

 لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ(البلد/4)
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!

این درست، ولی خدا خودش قول داده که:

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْرًا(الشرح/5)
به یقین با (هر) سختی آسانی است!

حالا سوال اینجاست:

حالا که زندگی دنیا با سختی ها عجین شده و از طرفی بر اساس حدیث مشهوری از رسول اکرم (ص):

الدنیا مزرعه الآخره. (دنیا کشتگاه آخرت است)

آبادانی آخرت فقط از طریق دنیا امکان داره.

تکلیف ما در برابر سختی ها چیه؟چطور میتونیم نه تنها جلوی سختیها کمر خم نکنیم، بلکه ازشون مثل کاشتن بذر استفاده کنیم و آخرتمونو آباد کنیم؟؟؟

خدای مهربون راهشو نشونمون داده و با چند تا راهکار، راه تحمل سختی ها رو برامون هموار کرده، بهم میگی اون دو راه چیا هستن؟؟؟

 .

.

.

.

آفرین به تو؛ کاملا درست گفتی:

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ...(البقرة/153)
ای افرادی که ایمان آورده‌اید! از صبر (و استقامت) و نماز، کمک بگیرید!

یعنی هم صبر و استقامت که نتیجه اش همراهی خدا و دوستی خداست و هم نماز که وسیله تقرب به خدا و آرامش قلبی ماست.

چی؟

یه چیزی میشنوم،کسی گفت چطوری؟ مگه میشه تو این همه مشکلات صبر کرد؟مگه میشه مشکلات به این بزرگی رو تحمل کرد؟

شما چی میگی؟

من که میگم میشه.یعنی راستشو بخوای من نمیگم،قرآن و ائمه میگن و راهشو بهمون گفتن.یکیش توکله، تو قرآن اومده:

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِی اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ(التوبة/129)

اگر آنها (از حق) روی بگردانند، (نگران مباش!) بگو: «خداوند مرا کفایت می‌کند؛ هیچ معبودی جز او نیست؛ بر او توکل کردم؛ و او صاحب عرش بزرگ است!»

پیامبر اکرم(ص):

« کسی که دوست دارد قوی ترین مردم باشد ، باید به خدا توکل کند .»

تحف العقول.ص2

راه دوم اینه که همیشه یادمون باشه خدا با ماست در نتیجه با یادآوری همراهی یه قدرت برتر، آرامش وجودمون رو فرا میگیره

إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ(النحل/128)

خداوند با کسانی است که تقوا پیشه کرده‌اند، و کسانی که نیکوکارند.

راه سوم همیشه ذاکر بودنه که یاد خدا آرامش بخش دلهاست:

الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ(الرعد/28)

آنها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد!

و راه بعد که خیلی توی داشتن صبر کمکمون میکنه مقایسه کردن مشکل و مصیبت خودمون با مصائب بزرگتره، چون در مقابل اونها مشکل خودمون رو ناچیز و کوچیکتر از اونی میبینیم که بخواد کمرمونو خم کنه و نتونیم از عهده اش بربیایم.

در حدیثی از امام صادق(ع) داریم که:

«هرگاه به مصیبتى گرفتار شدى، مصیبت نبودن پیامبر خدا (ص) را به یاد آور که مردم به مصیبتى همانند آن دچار نشده اند و به مصیبتى همانند آن نیز گرفتار نخواهند شد .»

همینطور میتونیم مشکلات و مصائب خودمون رو با مصائب بی بی فاطمه زهرا(س) و فرزندان دلبندشون(علیهم السلام) مقایسه کنیم.انصافا کی تو دنیا بیشتر از اونا مصیبت کشیده.مخصوصا حضرت زینب(سلام الل علیها) که ام المصائب هستن.ولی ببین بعد از واقعه دردناک عاشورا در دربار یزیدیان چی میگن؟؟؟

«ما رایت الا جمیلا ؛ جز زیبایی ندیدم.»

حرفهام ادامه داره هااااا.پست بعدی رو حتما بخون؛

راستی دوست خوب من.نظرت رو هم بنویس، منتظرم